Desert Beagle Off-road 2

Defender 110 en DesertBeagle

Leraar en leerling in de Zandafgraving

Afgelopen weekeinde, 17 en 18 september, was het dan zover. Onze 2e off-road training op Fursten Forest in Duitsland; een voormalig militair oefenterrein dat nu in privé bezit is en door tal van 4×4 rijders wordt gebruikt voor de fun maar ook om er onder deskundige leiding de fijnere kneepjes van het off-road rijden te leren. En wie wat wil green-lanen kan ook terecht op Fursten Forest. Bij de ingang krijg je een gedetailleerde kaart van alle wegen en paden met daarbij aangegeven van welke moeilijkheidsgraad ze zijn. Die kaart heb je ook nodig als je weer de weg terug naar de uitgang wilt vinden. Het is een enorm groot terrein waar je soms uren kunt rijden zonder een andere 4×4 – of tank – tegen te komen.

De eerste keer reden we in een groep mee en kregen we als groep aanwijzingen hoe een bepaalde hindernis te nemen waarna we als een konvooi achter de instructeur aanreden. Dit keer kregen we een 2 daagse privé training van Ton Smit van TSM rijtrainingen over heel andere paden en onder volstrekt andere condities dan de vorige keer. Toen was het krukdroog, stoffig en nauwelijks een plas te zien. Nu behoorlijk nat en modderig waarbij sommige paden volstrekt onbegaanbaar waren geworden (tenzij je een lier en heel veel geduld hebt en zelfs dan ….).

Ik had de dag ervoor nog geïnformeerd bij Fursten Forest hoe het terrein erbij lag. “Relatief droog” was het antwoord. Ben benieuwd was ze onder “relatief nat” verstaan.

De eerste dag, onder een kopje koffie kennis gemaakt met Ton en Brenda, die we alleen van Twitter kenden. Daarna het trainingsschema voor de komende dagen doorgenomen, toegangskaartje bij de ingang gekocht en het terrein in (das Gelände – meteen weer een leuke oefening in het ondertussen behoorlijk roestige Duits).

Eerst over smalle bospaadjes die bezaaid waren met boomstronken; een weg zoeken erom heen en tussendoor en soms met het wiel er overheen omdat er anders geen ruimte was. De hoge opbouw en uit stekende foxwing van de Desert Beagle vormde nog een extra handicap bij het passeren van de bomen op soms centimeters afstand. En maar hopen dat je niet gaat glijden. Dat glijden kwam even later toen het bospad een modderpad werd waar de bodembescherming met regelmaat over en soms door de modder gleed.

Modderpad aan de bovenrand van de zandafgraving

Modderpad aan de bovenrand van de zandafgraving

De ondergrond, onder de modder, vertoonde bulten en kuilen die je niet zag maar des te beter kon voelen waarbij de auto een eigen leven ging leiden; hellen, glijden, rollen. Gewoon laten gaan, niet twijfelen, rustig stationair in laag laten rollen en soms iets gas bij en zo min mogelijk sturen. Sturen heeft toch geen effect anders dan extra weerstand veroorzaken en dan val je stil.

En ja, stilvallen in de modder kan op een ongunstig punt, en het is altijd een ongunstig punt als dat gebeurt, het lastig (of onmogelijk) maken weer op gang te komen. Is gelukkig niet gebeurd, wel dat we een paar keer niet over een modderbult kwamen, maar iets achteruit en met iets gas bij kwamen we er dan toch weer gecontroleerd overheen. Of doorheen, het is maar hoe je het bekijkt.

Hierna de zandafgraving in. De eerste keer dat we hier waren was het zand droog en op sommige plaatsen behoorlijk mul. Nu stevig en dus eigenlijk geen uitdaging alhoewel je nog steeds moet oppassen geen rare dingen te doen. (Te) hard rijden blijft onverstandig en als het fout gaat dan gaat het ook hard fout. Bij de modderpaden hadden we al geleerd dat als er modder op de motorkap zit, doe je iets fout en we weten nu uit eigen ervaring dat het ook helemaal niet nodig is om ‘hard te gaan’. Sterker nog, het was dan echt fout gegaan.

Defender 110 trekt zich met de lier vooruit

Self Recovery - foto Brenda Scheper

De volgende dag moesten we op 40cm afstand, van het ene modderpad op een ander modderpad zien te komen, met links een boom en rechts een diepe kuil rijden waar eerder de Defender van de instructeur met opzet in geparkeerd was als self recovery training. Als we dat te snel gedaan hadden waren we zijwaarts of achterwaarts  maar zeker ook daarin beland. Dit wisselen van pad was extra lastig geworden doordat de Defender het rechtuit gaande spoor, de diepe modderpit in, net extra had gevormd en wij dus uit dat spoor een ander spoor op moesten komen. Maar dank zij de basistechnieken die we eerder van Ton geleerd hadden lukte dat dus, ondanks wat glijden (wat eigenlijk niet te voorkomen is) toch veilig langs de modderpit te komen. Weer wat geleerd en meteen in praktijk kunnen brengen.

Ik ben na passeren nog terug gelopen om het spoor dat we gereden hadden te bekijken – iets dat we de eerste dag eigenlijk na iedere trial gedaan hadden om te zien welke lijn we nu gereden hadden en in welke zin dat afweek van de beoogde lijn. Ook erg leerzaam. We waren de pit op 30cm afstand gepasseerd. De glijpartij had ons 10cm naar rechts verplaatst, richting pit  - een hogere snelheid zou aanzienlijk meer gekost hebben met alle gevolgen van dien.

Defender aan de rand van een 'extreme' afdaling

Ton demonstreert met zijn Defender hoe je een 'extreme' afdaling neemt

De eerste dag hebben we nog wat hellingoefeningen gedaan – omhoog en omlaag rijden met de nadruk op rijden. De helling die Ton eerst in gedachten had vonden wij iets te heftig voor onze beperkte ervaring en kennis. Misschien telt ook wel mee dat ik wat last heb van hoogtevrees. In ieder geval vonden we ons zelf nog niet klaar voor dat ‘extremere’ werk. Komt wel als we meer ervaring en zelfvertrouwen hebben en daar heeft dit weekeinde in ieder geval een behoorlijke bijdrage aan geleverd. En zeker niet onbelangrijk – de Desert Beagle blijkt niet alleen technisch goed in orde te zijn, we kunnen er veel meer mee dan we zelf dachten.

Als we de foto’s van Brenda (vrouw van Ton) hebben meer ervaringsverhalen met zeer illustratieve foto’s van hoe de auto zich gedraagt bij diverse hindernissen. Dat hebben wij natuurlijk niet gezien omdat we erin zaten.

Dit bericht is geplaatst in Actueel, Auto, Voorbereidingen. Bookmark de permalink.

2 Reacties op Desert Beagle Off-road 2

  1. henkjan en anita (ferozateam achterhoek) zegt:

    he luitjes hier een berichtje van ons henkjan en anita met de blauwe feroza (furstenau saris 4×4 juli 2011).
    leuk om jullie site weer eens te bekijken ,leuk weekend zag ik al lekker nat ,beter als de vorige keer.
    toen was het zoooooooooooo droog ,maar wel leuk.
    trouwens wanneer gaan julie naar africa?.
    nou ik zie het wel op julie site hartelijke groetjes henkjan en anita uit varsseveld

    • admin zegt:

      He luitjes, leuk om weer van jullie te horen. We zitten ondertussen al 3,5 week in Afrika – kijk maar eens onder “en Route” -> “SMS bord” daar kunnen jullie alles lezen over onze belevenissen tijdens de 7300km trip naar Gambia waar we nu op 10 meter afstand van het strand aan een biertje zitten uit te puffen.
      Groetjes Karin&Gijs

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>