Onderdeel van de voorbereidingen voor de challenge is verzamelen van zo veel mogelijk kennis en tips voor het off-road rijden. Iets dat in Nederland eigenlijk nauwelijk voorkomt onder normale omstandigheden, tenzij je – als willekeurig voorbeeld – in het buitengebied in Drenthe woont. En dan nog stelt dat weinig voor. Kan natuurlijk ook dat je een fervent off-road sporter bent maar dan zoek je juist de meest extreme situaties op met een auto die daar speciaal voor geprepareerd is.
Zo’n 5000 km door Noord-West Afrika rijden is zeker wel off-road rijden maar laat zich niet vergelijken met de ‘dagelijkse’ situatie in Nederland en evenmin met de gezochte moeilijkheidsgraden van een echte off-road piste. Daarom richten wij ons meer op training en tips zoals die voor de Camel-Trophy wordt gegeven. Daarnaast realiseren we ons steeds dat naar mate we dichter bij Banjul komen het niet meer onze auto is, maar ‘hun’ auto. En dat van ons dus verwacht mag worden dat wij er, zoals dat vaak in een lease contract staat, als goed huisvader mee omgaan.
Een van de allereerste dingen waarmee je geconfronteerd wordt is banden en bandenspanning. Iedere ondergrond stelt zijn eisen aan tractie en snelheid. Basisregel is simpel: drive as slowly as possible and as fast as necessary. Andere basisregel is eigenlijk ook simpel: zet de banden op een spanning waarbij ze optimale tractie en draagkracht waarborgen bij de vereiste snelheid.
Vereiste snelheid is wat tricky – het gaat enerzijds om de voorwaartse snelheid van het voertuig (momentum) anderzijds om de rotatiesnelheid van het wiel dat onder geen beding mag gaan spinnen. Niet op zand en niet in modder. Spinnen van het wiel betekent verminderde tractie en dus verminderde controle over het voertuig en dat laatste wil je absoluut niet. Bovendien heb je bij een zachte ondergrond een zekere garantie dat de spinnende wielen zich gaan ingraven. Ook iets waar je niet op zit te wachten.
Pomp of compressor behoren dus in ieder geval bij de standaarduitrusting evenals een bandenspanningsmeter omdat je niet zomaar iets wilt doen. Te harde band is niet goed, te zacht evenmin. Bovendien loop je bij zachte banden extra risico’s zoals grotere kans op beschadigen van de band, beschadigen van de velg of zelfs het finaal van de velg rijden van de band. Lekrijden is vaak het gevolg van een verkeerde bandenspanning. Allemaal niet grappig.
Zodra de ondergrond substantieel verandert qua structuur moet je dus ook de spanning van de banden weer aanpassen aan het terrein.
Het lijkt soms aantrekkelijk om het gaspedaal wat dieper in te trappen omdat het nog zo’n eind is, de ‘weg’ is toch recht en op de ‘losse spul’ moet je, en daar is die dan weer, momentum hebben. Pas hiermee op, hoe sneller je rijdt hoe minder goed je dichtbij kunt kijken en hoe minder details in verandering van de ondergrond je ziet. Een plotselinge kuil in of een rotsblokje dat uit het zand steekt merk je te laat op, uitwijken is er niet meer bij, en de uitkomst van die spontane ontmoeting onvoorspelbaar.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor het rijden op het strand – hartstikke leuk en spectaculair als je door de waterlijn rijdt. Maar ook hier weer die verraderlijke situaties. Je kunt niet zien wat zich onder die waterlijn bevindt, het opspattende water kan de motor laten afslaan (of erger) en stilstaan in die waterlijn is het laatste wat je wilt. De zuigende krachten van het water trekken direct het zand onder en rond de wielen weg en uiteindelijk heb je een probleem om de verzekering uit te leggen waarom je auto gepromoveerd is tot duikboot. Ander vervelende bijkomstigheid van rijden in zoutwater – het vreet zich een weg door alles heen en kan dagen later voor fatale mankementen aan de motor zorgen.
Wat instructie video’s
